Er bestaan ook verschillende soorten gegeneraliseerde of veralgemeende aanvallen. Sommige kunnen erg subtiel zijn zoals absences (korte afwezigheden waarbij de persoon staart met hierbij typisch EEG patroon). Anderen daarentegen zijn meer duidelijk zoals aanvallen waarbij mensen plots verstijven en/ of schokken zoals bij tonisch-clonische aanvallen (grote aanvallen, vroeger ook nog "grand mal" genoemd). Deze zijn meer opvallend en mensen schrikken er vaak van wanneer zij deze aanvallen niet kennen. 
Meestal voelt de persoon geen pijn tijdens zo een grote aanval en soms herinnert men zich er niets van. Wel kunnen mensen zich bezeren als ze vallen tijdens zulke aanvallen. Ook kunnen ze nadien last hebben van hoofdpijn of van een zekere sufheid of verwardheid (tijdens de ‘post-ictale’ fase), en rust nodig hebben.

Bij sommige aanvallen kan er verlies zijn van de controle op blaas en/of darmen.

Bij jonge kinderen (en bij sommige volwassenen) kunnen epileptische aanvallen moeilijk herkenbaar zijn omdat ze misschien zelf niet kunnen zeggen wat ze waarnemen of omdat de aanvallen soms heel subtiel zijn of kunnen lijken op niet-epileptische fenomenen. Bij twijfel of iets mogelijk epileptisch is, is het best om steeds een arts te raadplegen. Het kan ook zeer nuttig zijn om aanvallen te filmen zodat de arts deze mee kan bekijken.